မြတ္ဆလင္ျပည္နယ္မွသည္ ႏိုင္ငံေတာ္သို႔

ရခိုင္ျပည္ ျပႆနာရဲ႕ ရင္းျမစ္ ရခိုင္ျပည္ အေရးအခင္းဟာ ပညာမတတ္မႈ၊ ဥပေဒပညာ နားမလည္မႈေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားရတာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ သံုးသပ္ ခ်က္ေတြ ထြက္ေပၚလာတယ္။ ဒီသံုးသပ္ခ်က္ေတြဟာ အေပၚယံအားျဖင့္ ၾကည့္လွ်င္ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ ထင္ရေပမယ့္ ေသခ်ာရဲ့လားလို ့
ထပ္ေမးရင္ ခိုင္မာတဲ့ အခ်က္အလက္ အေထာက္ အထား ေတြနဲ ့ခ်ျပႏိုင္မယ္မထင္ပါဘူး။ ဆိုေတာ့ ရခိုင္ျပည္ အေရးအခင္းဟာ ပညာမဲ့ျခင္း၊ ဥပေဒကို နားမလည္ျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူးလို ့ေျပာခ်င္တယ္။ ဒါဆိုရင္ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတဲ့ အေမးရဲ ႔ အေျဖကို ေျပာလိုတယ္။

ရခိုင္ျပည္မွာရွိတဲ့ ဘဂၤလီေတြရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္
ရခိုင္ျပည္ထဲမွာရွိတဲ့ မြတ္ဆလင္ကေတာ့ အျခားျပည္နယ္နဲ႔ တိုင္းေတြမွာရွိတဲ့ မြတ္ဆလင္ေတြနဲ႔ ကြဲျပားပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အိပ္မက္ဟာ မြတ္ဆလင္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ျပည္နယ္မွ တစ္ဆင့္ သီးျခား မြတ္ဆလငႏိုင္ငံ တည္ေထာင္ေရးျဖစ္တယ္။ ဒီအိပ္မက္မ်ိဳးကို အျခားျပည္နယ္နဲ႔ တိုင္းေတြ မွာရွိတဲ့ မြတ္ဆလင္ေတြ မက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္(လႈပ္ရွားမႈသမိုင္း)ကို မေတြ႔ေသးပါဘူး။ ရခိုင္ျပည္မွာ ရွိေနတဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး မေရးခင္ကပင္ ဒီ အိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းစဥ္ကာလက ဘဂၤလီေတြရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္
ဒုတိယ ကမာၻစစ္မျဖစ္ခင္ အႏၵိယႏိုင္ငံရွိ မြတ္ဆလင္မ်ားက သီးျခားမြတ္ဆလင္ ႏိုင္ငံတည္ေထာင္ ေရး လႈပ္ရွားမႈဟာ ရခိုင္ျပည္မွာ ရွိေနတဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြ အတြက္ ပံုေဖာ္စရာ အိပ္မက္တစ္ခုရရွိခဲ့ တယ္လို ့ေျပာရမွာ ျဖစ္တယ္။ သူတို ့အိပ္မက္က အိႏၵိယႏိုင္ငံက ခြဲထြက္ၿပီး ပါကစၥတန္ ႏိုင္ငံသစ္ ထူေထာင္ေရး ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ဆက္စပ္ရန္ ျဖစ္တယ္။ ဆိုလိုတာက ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံသစ္ ျဖစ္ေပၚလာရင္ ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲက ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ၊ ရေသ့ေတာင္တို ့ကို ထည့္ၿပီး ႏိုင္ငံသစ္တည္ေဆာက္ေရး ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြဟာ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္၊ ကရာခ်ီၿမိဳ႕မွာ က်င္းပတဲ့ အစၥလာမ္ညီလာခံမွာ ပါကစၥတန္နဲ႔ ေပါင္း စည္းေရးအဆိုကို တင္သြင္းခဲ့ဖူးတယ္။ ဆိုေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ရွိရဲ့လားလို ့ေမးရင္ ရွိတယ္ေျဖရ ပါလိမ့္မယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္က ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ ဦးပုကေလးေရးထားေသာ ငါတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘာေတြ လုပ္ခဲ့သလဲ တတိယတြဲမွာပါတဲ ေအာက္ပါေရးသားခ်က္က ခိုင္မာတဲ့အေထာက္ အထားလို ့ေျပာရပါလိမ့္မယ္။
” စစ္အတြင္း ၁၉၄၆ တြင္ Jami- a – tul Ulema-e Islam အဖြဲ႔ ေပၚေပါက္လာရာ ၄င္းပါတီက ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ ကရာခ်ီသို႔သြားကာ ပါကစၥတန္လြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားေနေသာ မြတ္ဆလင္ ေခါင္းေဆာင္ ဂ်င္းနားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုၿပီး ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ၊ ရေသ့ေတာင္တို႔ကို ပါကစၥတန္ ႏိုင္ငံႏွင့္ ပူးေပါင္းခြင့္ျပဳရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ ထိုသို႔ေဆြးေႏြးရာတြင္ ရခိုင္ေျမာက္ပိုင္း ေဒသကို တိုက္ခိုက္ၿပီး ပါကစၥတန္ထဲသို႔ သြတ္သြင္းရန္ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသအျဖစ္ ရရွိ ေအာင္လုပ္ေပးရန္ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အိႏၵိယသို႔ အသြားတြင္ မြတ္ဆလင္ ေခါင္းေဆာင္ မစၥတာဂ်င္းနားႏွင့္ေတြ႔ဆံုခဲ့ရာ ဂ်င္းနားက ဘူးသီးေတာင္ႏွင့္ ေမာင္ေတာေဒသမွ မြတ္ဆလင္မ်ားက ပါကစၥတန္ထဲသို႔ ပူးေပါင္းရန္ ေတာင္းဆိုမႈကို မိမိကိုယ္တိုင္ မေထာက္ခံ ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ မြတ္ဆလင္ေခါင္းေဆာင္ ဂ်င္းနားက ရခိုင္ျပည္ ေမာင္ေတာႏွင့္ ဘူးသီး ေတာင္နယ္မ်ားကို ဘဂၤလားျပည္ (ယခုဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ)ထဲသို႔ သြတ္သြင္းေပးရန္ စစ္တေကာင္း မူဆလင္အခ်ိဳ႕က ေတာင္းဆိုခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဤသို႔လံုး၀မျဖစ္ေစရပါဟုေျပာရင္း ဗမာျပည္ သာမက မည္သည့္အျခားနယ္ပယ္ကိုမွ သိမ္းယူရန္ သို႔မဟုတ္ ေတာင္းယူရန္ မူဆလင္လိ(ခ္)၌ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိေၾကာင္း ၊ ထိုကဲ့သို႔ဘဂၤလားျပည္အေရွ႕ပိုင္းမွ လက္တစ္ဆုပ္မွ်ေလာက္ေသာ မူဆလင္လူမ်ိဳးအခ်ိဳ႕၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ ဆိုသည္မွာလည္း ဘာမွ ဂ႐ုစိုက္စရာမလိုေၾကာင္း စသည္ ျဖင့္ ရွင္းျပခဲ့သည္။ “ဒီေနရာမွာ စကားခ်ပ္အေနနဲ႔ ေျပာခ်င္တာက ၂၀၁၁ က က်ေနာ္ေရးသားခဲ့တဲ့ ဦးရာဇတ္မွသည္ ကိုျမေအးအထိ သို႔ေသာ္ တံခါးလာေခါက္ၿပီ ေဆာင္းပါးမွာ ဂ်င္းနားက ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာကို ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္လို ့ အမွတ္မွားစြာ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ အမွန္က ႐ိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြက ေတာင္းဆိုခဲ့တာလို ့ အမွန္ကို ျပင္ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ဂ်င္းနားရဲ့ ျငင္းပယ္မႈေၾကာင့္ ဘဂၤလီေတြဟာ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို ေရြးခဲ့ၿပီး ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ကုန္ခါနီးမွာ မူဂ်ာဟစ္ပါတီကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္က ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ Jami- a – tul Ulema-e Islam အဖြဲ႔နဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ခဲ့ကာ ေငြေၾကးကို ဒီအဖြဲ႔က နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ရွာေပးၿပီး မူဂ်ာဟစ္ပါတီကို ပံ့ပိုးေပးခဲ့ပါ တယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔ကဘဲ ေဘာ္တြန္မေလထံ စာေရးၿပီး သူတို႔ဟာ Indo-Burma Frontier မွာ ရွိတဲ့အတြက္ ပင္လံုညီလာခံမွာ Frontier ရပိုင္ခြင့္ကို တင္ျပ ေတာင္းဆိုလိုေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားခဲ့ေပမယ့္ ရခိုင္ျပည္ထဲက ဘဂၤလီေတြ ပင္လံုဆီမလွမ္းႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လို ့ အျခားျပည္နယ္ေတြထဲမွာ ေနထိုင္တဲ့ ဦးေဖခင္ကေတာ့ ပင္လံုကို တက္ေရာက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာကို ျပေနသလဲဆိုေတာ့ တိုင္းျပည္အေပၚမွာ သစၥာေစာင့္သိမႈနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို ဖဲ့ထုတ္ေရးရဲ့ ကြာဟမႈဘဲျဖစ္ပါတယ္။

ကေန႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာလို႔ အမည္ခံထားတဲ့ ဘဂၤလီေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး မရခင္ လြတ္လပ္ေရး အႀကိဳကာလကပင္ မက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္မ်ိဳးနဲ႔ အျခားျပည္နယ္ ေျခာက္ျပည္နယ္နဲ႔ တိုင္းခုႏွစ္တိုင္းမွာ ရွိေနတဲ့ မြတ္ဆလင္ေတြရဲ့ ဆႏၵ သေဘာထားဟာ ကြာျခားပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္ ဘက္မွာ ရွိေနတဲ့ မြတ္ဆလင္ေတြရဲ႕ ဆႏၵသေဘာထားဟာ ေဒသခံ ရခိုင္ေတြနဲ႔ေရာ ျပည္ေထာင္ စုကို လိုလားတဲ့ တိုင္းရင္းသား ေပါင္းစံုကိုပါ ေျခာက္ျခားေစပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္ထဲမွာရွိတဲ့ မြတ္ဆလင္ဘာသာ၀င္ေတြ အားလံုးဟာ ဒီလိုဘဲလားလို႔ ေမးရင္ မဟုတ္ဘူးလို ့ ေျဖရပါလိမ့္မယ္။ ၁၉၃၁ ၀န္းက်င္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား သမဂၢရဲ႕ ဥကၠ႒ ဦးထြန္းစိန္ ဟာ ရခိုင္ျပည္ထဲက မြတ္ဆလင္တစ္ေယာက္ပါ။ တိုင္းျပည္ ဖဲ့ထုတ္ေရးကို မႀကိဳးပမ္းခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလို မ်ိဳးဆက္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လို ့ ကေန႔အခ်ိန္မွာ အၾကမ္းဖက္ ႐ိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြရဲ႕ အၾကမ္းဖက္ျခင္း၊ တိုင္းျပည္ ဖဲ့ထုတ္လိုျခင္းေတြေၾကာင့္ အျပစ္မဲ့ ရခိုင္ျပည္ထဲက မြတ္ဆလင္ေတြပါ အေရာင္ေတြ စြန္းထင္းခံခဲ့ရသလို အေရာင္ေတြ ခ်ယ္သျခင္းကို ခံလိုက္ ရပါတယ္။ ထို႔အတူ ျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္နံတစ္လ်ားမွာရွိတဲ့ မြတ္ဆလင္ထုကိုပါ ထင္ေယာင္ထင္မွား မယံုသကၤာ စိတ္ေတြကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ဖဲ့ထုတ္လိုတဲ့ အၾကမ္းဖက္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အမည္ခံဘဂၤလီေတြကို ဆန္႔က်င္ေၾကာင္း ျမန္မာျပည္ထဲမွာရွိတဲ မြတ္ဆလင္ေတြ ျပသဖို ့လိုအပ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေနာက္ ဘဂၤလီေတြရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္

ဆက္ေျပာရရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးမရမီက ဖြဲ ့စည္းခဲ့တဲ့ မူဂ်ာဟစ္အဖြဲ ့ဟာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွာ တရား၀င္ဖြဲ႔စည္းၿပီး အဲဒီအဖြဲ႕က
(က) ကုလားတန္ျမစ္ အေနာက္ဘက္ကမ္းႏွင့္ နစ္ျမစ္အေရွ႕ဖက္ကမ္း ၾကားေဒသကို မြတ္ဆလင္ ေတြရဲ့ National Home အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးရန္။

(ခ) ရခိုင္ရွိ မြတ္ဆလင္မ်ားကို တိုင္းရင္းသား စာရင္းထဲ ထည့္သြင္းေပးရန္ စသည္ျဖင့္ ေတာင္းဆို ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ခြဲျခမ္းၾကည့္ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး မရမီကာေရာ ရၿပီးႏွစ္မွာပါ တိုင္းျပည္ ဖဲ့ထုတ္ေရး ႀကိဳးပမ္းခဲ့ျခင္းကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ျမန္မာ ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ကာစမွာ ဘဂၤလီေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံ တိုင္းရင္းသားစာရင္းမွာ ထည့္သြင္းထား ျခင္း မရွိဘူးဆိုတာ ထင္ရွားေစသလို ဘဂၤလီေတြဟာ ႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သံုးစြဲျခင္း မရွိ ေသးဘူး ဆိုတာလည္း ထင္ရွားေစပါတယ္။
၁၉၅၁ ခု ဇြန္လမွာ နယ္ပယ္အသီးသီးက ပါ၀င္တဲ့ မြတ္ဆလင္ ညီလာခံကို ရခိုင္ျပည္ ေမာင္ေတာ ၿမိဳ႕နယ္ အလယ္သံေက်ာ္ရြာမွာ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အလယ္သံေက်ာ္ ညီလာခံက ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ေတြကို ခ်မွတ္ခဲ့ၿပီး အစိုးရသို႔ အိပ္ဖြင့္ေပးစာအျဖစ္ တင္ျပခဲ့တယ္။ ညီလာခံရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ေတြထဲမွာ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ေတြကေတာ့
(က) ရခိုင္ေျမာက္ပိုင္းကို ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ ခ်င္း ေတာင္တန္းမ်ား၊ ကခ်င္ေဒသမ်ားနည္းတူ လြတ္လပ္ေသာ မြတ္ဆလင္ျပည္နယ္အျဖစ္ အျမန္ဆံုး ဖြဲ႕စည္းေပးရန္၊

(ခ) စစ္ေတြၿမိဳ႕ကို ရခိုင္ျပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္း ေျမာက္ပိုင္းၿမိဳ႕ေတာ္ဟု သတ္မွတ္ကာ ၿမိဳ႕ႏွင့္ ဆိပ္ကမ္းကြပ္ကဲမႈကို ရခိုင္ႏွင့္ မြတ္ဆလင္(၅၀)ရာခိုင္ႏႈန္းစီ စီမံခန္႔ခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ျပဳရန္ႏွင့္ ပထမဆံုး ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ႏွင့္ တိုင္းမင္းႀကီးကို မြတ္ဆလင္လူမ်ိဳးမွ ခန္႔ထားရန္၊
(ဂ) လက္နက္ကိုင္တပ္ ဖြဲ႔စည္းေပးရန္ ထိုတပ္ဖြဲ႔မွ မြတ္ဆလင္(၅၀)ရာခိုင္ႏႈန္း ပါ၀င္ရန္ ဗဟိုအစိုးရ အဖြဲ႔တြင္မူ ၀န္ႀကီးခန္႔ထားရန္၊
(ဃ) တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္တြင္ အျခားျပည္နယ္မ်ားႏွင့္ တိုင္းမ်ားနည္းတူ ကိုယ္စားလွယ္ အညီအမွ် ေစလြတ္ခြင့္ရရန္၊
(င) မြတ္ဆလင္ေကာင္စီ ထားရွိခြင့္ျပဳရန္ စတဲ့အခ်က္မ်ားပါ၀င္ပါတယ္။
ဒီညီလာခံကို ပါလီမန္ အမတ္မ်ားျဖစ္တဲ့ စူလတန္မာမြတ္၊ ဦးဖိုးခိုင္(မြတ္ဆလင္)၊ ေဒၚျမညြန္႔ (မြတ္ဆလင္) တို႔ပါ တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီပါလီမန္ အမတ္မ်ားဟာ ဘာသာေရး လမ္းညြန္ခ်က္ အတိုင္း ေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေန႔ လႊတ္ေတာ္ကို ေရာက္ရွိေနတဲ့ ဘဂၤလီအမတ္ေတြကို သတိႀကီးစြာ ထားရမယ္ဆိုတာ ထင္ရွားေစပါတယ္။ တစ္ဖက္မွာလည္း လက္နက္ကိုင္ေနတဲ့ မူဂ်ာဟစ္ပါတီကလည္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုထံသို႔ တင္သြင္း ခဲ့သည့္ စာတမ္းထဲမွာ ပါ၀င္တဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားအနက္ အေရးႀကီးသည့္ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ကေတာ့ –

(က) ရခိုင္ေဒသအတြင္းရွိ မြတ္ဆလင္မ်ားအားလံုးကို ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္းရွိ ရခိုင္ မြတ္ဆလင္မ်ား အျဖစ္ လက္ခံရန္၊ (ခ) မူဂ်ာဟစ္မ်ားကို အၿမဲတမ္းတပ္မေတာ္တြင္ ရခိုင္မြတ္ဆလင္ ေသနတ္ကိုင္တပ္အျဖစ္ သီးျခား ထားေပးရန္ စတဲ့ အခ်က္မ်ားပါ၀င္ပါတယ္။
သံုးသပ္ခ်က္

အထက္က တင္ျပခဲ့တဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ ႏွစ္ရပ္စလံုးမွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သံုးစြဲျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ကာလမွာလည္း ႐ိုဟင္ဂ်ာပါတီအျဖစ္ မွတ္ပံုတင္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီစကားလံုးကို သံုးစြဲရင္ မွတ္ပံုတင္ခြင့္ မျပဳခဲ့တဲ့အတြက္ အျခားနာမည္ကို ေရြးခဲ့ရတဲ့ သာဓကေတြ ရွိတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္က အဲဒီစကားလံုးကို ပယ္ထားခဲ့ေပမယ့္ ဘဂၤလီေတြဟာ ႏိုင္ငံ တကာကို ေျခဆန္႔ၿပီး ႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ႏိုင္ငံတကာက သိေအာင္ ေငြေတြခင္းၿပီး ျပဳလုပ္လာခဲ့တယ္။ တစ္ဖက္မွာလည္း မီဒီယာအခ်ိဳ႕ကို အသံုးခ်ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ျပႆာနာ ေတြ ဖန္တီးၿပီး ဘာသာေရးအရ ဖိႏွိပ္ခံေနရပါတယ္။ လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္ ေနပါတယ္လို ့ ေအာ္ဟစ္ခဲ့တယ္။ OIC လို အဖြဲ႔ကိုေတာင္ ျမန္မာျပည္ထဲ ၀င္ေအာင္ႏိုင္ေအာင္ထိ ထိုးေဖာက္ လႈပ္ရွား ႏိုင္တယ္။ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ႏိုင္သလို ျပည္တြင္း ျပည္ပ ဟန္ခ်က္ညီညီ လႈပ္ရွားမႈဟာ လႊတ္ေတာ္ထဲထိ ေရာက္ေအာင္ လႈပ္ရွားျပခဲ့တယ္။ ၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္းကာလေတြ က ျမန္မာႏိုင္ငံ တနံတလ်ားမွာ ရွိေနတဲ့ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ေတြကို မစည္း႐ံုးႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ကေန႔ အခ်ိန္မွာ တစ္သားထဲျဖစ္ေအာင္ စည္း႐ံုးႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ေျပာမယ္ဆို ေျပာႏိုင္တယ္။ အထက္က တင္ျပခဲ့တဲ့ ရခိုင္ျပည္ထဲက ႐ိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံဘဂၤလီေတြရဲ့ လႈပ္ရွားမႈအဆင့္ဆင့္ဟာ လြတ္လပ္ ေရး မရခင္ကပင္ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ ျမန္မာႏိုင္ငံ တိုင္းရင္းရင္းသားျဖစ္ေရး လႈပ္ရွားမႈရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ မြတ္ဆလင္ျပည္နယ္မွသည္ မြတ္ဆလင္ႏိုင္ငံ ထူေထာင္ေရးျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒီလႈပ္ရွားမႈေတြကို အာဏာမဲ့ေနတဲ့ ရခိုင္လူထုက ေခတ္အဆက္ဆက္ ထိေတြ႔ခံစားလာရျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရခိုင္လူထုရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာအေပၚမွာ ရပ္ၿပီး တုန္႔ျပန္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ပညာမတတ္မႈ၊ ဥပေဒကို နားမလည္မႈ၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ မရွိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရပါတယ္ဆိုတဲ့ အေျဖဟာ ခိုင္မာတဲ့ အေထာက္ အထားမရွိတဲ့ ယိုင္နဲနဲ အေထာက္အထားေတြသာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အထက္က အေထာက္အထားေတြနဲ႔ ခ်ျပခဲ့ တာျဖစ္တယ္။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ အလယ္သံေက်ာ္ ညီလာခံရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြဟာ ဒီေန႔ အခ်ိန္ထိ သက္၀င္လႈပ္ရွားေနၿပီး ဟန္ခ်က္ညီညီ လႈပ္ရွားေနဆဲျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေျပာလိုပါ တယ္။ ပါလီမန္ေခတ္ကလည္း လႊတ္ေတာ္ထဲထိ တင္သြင္း ေဆြးေႏြးခဲ့ ဖူးသလို ကေန႔ အခ်ိန္မွာလည္း လႊတ္ေတာ္ထဲထိ သယ္ေဆာင္လာကာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အမည္ခံ ဘဂၤလီေတြက ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာကို ကိုင္လႈပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ေခတ္သစ္ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ျပင္းထန္တဲ့ စိန္ေခၚမႈတစ္ရပ္လို႔ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။ ။

by Koko Einstein

1988 -89 မွာ ဘဂၤလီလက္နပ္ကိုေတြဟာ သူတို႔ေတာင္းဆိုမႈမေပးသျဖင့္လက္နပ္ကိုင္တိုက္ခဲ႔ရာ
ျမန္မာစစ္တပ္ႏွင့္ ရခိုင္လက္နပ္ကိုင္မ်ားပူးေပါင္းျပီးတိုက္လို႔ေခြးေျပးဝက္ေျပးထြက္ေျပးၿကျပီး ရခုတစ္ျဖန္ျပန္လည္ဝင္ေရာက္ထၾကြလည္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

Credit . OPPOSITEEYE